ارتباط بین سطح لاکتات خون در بدو بستری و سرنوشت نهایی در نوزادان بستری در بخش مراقبت ویژه، گزارش بررسی اولیه

ارزیابی نوزادان جهت شناسایی زودرس نارسایی سیستم گردش خون و انجام درمان سریع و مناسب و نیز تعیین پیش آگهی و سرنوشت نهایی آنان از مهمترین دغدغه های متخصصان در بخش های ویژه نوزادان است که هیچ یک از معیارهای متداول در دسترس مانند سیستم ای ارزیابی وخامت حال عمومی و بررسی گازهای خونی، در این زمینه حسیاسیت و دقت بالایی از خود نشان نداده اند. با توجه به این که ضایعات تهدید کننده حیات نوزادان با مکانیسم های متفاوت منجر به هیپوپرفوزیون بافتی و نهایتا تولید لاکتات ناشی از متابولیسم بی هوازی می شوند. سنجش لاکتات خون روش قابل اعتماد و مطمئنی برای این ارزیابی معرفی می شود. در مطالعه حاضر ارتباط بین سطح لاکتات خون شریانی در پنجاه نوزاد در بدو بستری در بخش مراقبت ویژه نوزادان مرکز طبی کودکان با سرنوشت نهایی و نیز یافته های بالینی، جداول ارزیابی SNAPII PE و CRIB، معیارهای گازهای خونی و درگیری ارگان های مختلف آنان و نیاز احتمالی و مدت نیاز به تهویه مکانیکی در سال 1383 سنجیده شد. در پایان مشاهده گردید که میانگین سطح لاکتات خون در بدو بستری نوزادان زنده مانده (40 بیمار) (10.6 ± 21.3) با این مقدار در نوزادان فوت شده (10 بیمار) (26.5 ± 42.0) تفاوت معنی دار آماری دارد (P=0.037). به علاوه بین سطح لاکتات خون در بدو بستری با درصد اشباع اکسیژن شریانی همزمان (P=0.02) و تا حدودی نیز با درگیری سیستم تنفسی نوزادان (P=0.049) ارتباط مشاهده شد. در نتیجه ارزیابی سطح لاکتات خون در بدو بستری می تواند در برخورد با نوزادان بستری در بخش ویژه و نیز تعیین سرنوشت نهایی (پیش آگهی کوتاه مدت) مورد توجه قرار گیرد.